Week 3

Lieve iedereen,

Ik ben hier alweer bijna een maand! De tijd vliegt nu al. Ik zal proberen het dit keer wat korter te houden maar moet nog wel veel vertellen want volgens mij ben ik bij vorig weekend gebleven.

Zaterdag (10 september) ging ik er een dagje op uit met Marc. We gingen naar een van de leukste musea in de UK: St Fagans. Dit is een openluchtmuseum wat een soort dorp is dat bestaat uit herbouwde typische huizen uit Wales van de middeleeuwen tot nu. Zo zijn er ingerichte winkels uit 1880, prachtige oude boerderijen en is er een enorm kasteel uit 1580. Het was heerlijk weer en dit weekend was er toevallig ook een food festival met oa de beste gooey brownies die ik ooit heb gehad dus we hebben ons hier prima vermaakt.

Zondag hebben Marc, Marleen en ik in het park gebbqed als lunch. Met een wegwerp bbq van de Poundland ging dit heel ... creatief. Na een half uur waren onze vingers meer geroosterd dan de kip op de bbq maaar het was wel heel gezellig. Verder heb ik die zondag vooral uitgerust zodat ik maandag weer helemaal klaar zou zijn voor stage.

De tweede week stage stond nog steeds is het teken van familiarisation maar mochten we al wel wat meer doen. Dinsdag kregen we een rondleiding over de 'blocks'. Dit zijn de cellen en woonkamers waar de gedetineerden dus echt wonen. Hier werden we oa even opgesloten in een cel, wat niet echt een aanrader is (goh). Ook mochten we security beelden terugkijken van gedetineerden die dingen naar binnen probeerden te smokkelen; nog interessanter dan een netflix crime serie. Woensdag mochten we 's ochtends tijdens het bezoek te play area openen en zelf de kinderen supervisen. Die middag hebben we weer geholpen bij het Language and Play programma. Hierbij jeuken me handen echt om dit zelf te doen want het is veel te leuk om slechts toe te kijken. Donderdag mocht ik voor het eerst zelf telefoontjes beantwoorden bij de Parc Supporting Families desk. Familieleden die liegen over wie ze zijn en met een dik Welsh accent door de telefoon schreeuwen terwijl er naast je nog iemand zit te bellen en achter een bezoek met ong 80 mensen gaande is, piece of cake.

Vrijdag was weer een regeldag omdat er nog steeds geen gas is. Ik snap er ook niets van hoe dat hier werkt. Ik moest naar een of andere rare Alibaba winkel om een kaart op te halen, hier moet je dan geld op zetten en dan in de meter steken. Een soort prepaid gas. Ook moest ik nog even uitzoeken hoe het hier werk met afval want die gekke Engelsen scheiden echt ALLES.
's Avonds was het tijd om onszelf te belonen en gingen Marleen en ik naar Coco Gelato, een dessert restaurant. Het goede nieuws: dit is beter dan de hemel, het slechte nieuws: het zit bij ons in de straat. We hadden een chocolade sundae met 3 soorten chocoladeijs, ferrero rocher, kinder bueno, brownie, fudge saus en slagroom en een peanutbutter sundae met reese's pieces. Ja, hou maar op met kwijlen.

Gister was echt een leuke dag want we zijn naar Breacon national park geweest! We hadden wel een beetje een kut rit hier heen. Vanaf het station dat het dichtste bij het park zit moesten we nog een bus nemen maar deze gaat maar 1 keer in de 2 uur. We hebben dus anderhalf uur moeten wachten in een dorp dat alleen een supermarkt heeft en waar de gemiddelde leeftijd fossiel is, tijdverspilling. Rond 2u kwamen we dan eindelijk in het park aan. Hier hebben we een enorme hike gedaan naar de hoogste peak in het hele park, 886 meter. Anderhalf uur steving doorgelopen de stijle heuvel op en een uur terug. De top was echt een toppunt, niet normaal mooi uitzicht over bergen die wij in Nederland zeker niet kennen. En dat zo dicht bij huis!
's Avonds zijn marleen en ik nog uit geweest en hebben we tot in de late uurtjes gedanst, arme kuitspieren.

Vandaag (zondag) konden we ons niet meer voortbewegen dus dat hebben we ook niet gedaan.

Fotos werken echt even niet mee dus die hebben jullie nog tegoed. Waarschijnlijk hoor ik deze week meer over mijn project op stage dus ik ben benieuwd! Stay tuned.

Liefs uit Cardiff!

Bezoek van Bibi en eerste week stage

Lieve iedereen,

Ik heb er super lang naar uit gekeken maar het is zover: mijn stage bij Parc Prison is begonnen! Ik zal er zo alles over vertellen, maar eerst willen julllie vast weten hoe gezellig het met Bibi was.

Bibi kwam donderdag begin van de middag aan. Het was heerlijk weer en Bibi is net zo’n dikkie als ik dus het eerste wat we hebben gedaan is lekkere broodjes halen bij de Lidl en picknicken in het park. Hier hebben we lekker bij gekletst (we hadden elkaar alweer veel te lang niet gezien). Hierna zijn we door het park gelopen naar de stad toe om de Animal Wall en Cardiff Castle te bekijken. Even door de stad gelopen en vervolgens met de boot naar Cardiff Bay gegaan. Cardiff Bay blijft echt een van de mooiste areas van Cardiff. Mooie gebouwen, goede sfeer en er is altijd iets ‘going on’. ’s Avonds hebben we wat geld bespaard door zelf (heerlijk) te koken: couscoussalade en zoete aardappel friet hmmm.

Vrijdag gingen we een dagje weg en wel naar Swansea! Swansea is net als Cardiff een stadje aan de zee in Wales maar dan een beetje vervallen en dood. Achteraf gezien denk ik dat je in Wales ook niet echt naar een stad moet willen gaan. Wales heeft nauwelijks steden en Cardiff is verreweg de mooiste en leukste (in de andere steden wonen voornamelijk bejaarden volgens mij). Toch vond ik het wel echt leuk om Swansea even gezien te hebben. Het heeft een leuk riviertje met wat mooie huisjes, een schattig kerkje, een heel oud kasteel, een enorme Tesco met goedkope salted caramel chocolate chip cookies en (toppunt): het National Waterfront Museum. Dit museum gaat over de industriële revolutie in Wales en is groot, lees: ENORM. Het museum is super interactief en ik voelde me helemaal kind hier. Zo kan je bijvoorbeeld virtueel (met scherm en muis) door een huis uit de 19^e eeuw lopen om te zien wat voor voorwerpen er toen in een standaard Welsh huishouden waren. Als je op een voorwerp klikte kreeg je hier meer informatie over d.m.v. filmpjes, muziek en echte bewaarde voorwerpen die je in die ruimte kon bekijken. Ook hadden ze een paar super mooie dingen zoals een van de eerste model vliegtuigen. Ik voelde me bijna schuldig dat dit we niets hoefden te betalen om dit museum te bezoeken.
’s Avonds zijn we met Marc en Marleen uit eten geweest bij de pub op de hoek, heel gezellig en natuurlijk leuk om Bib te laten zien met welke gestoorde mensen ik nog 5 maand opgescheept zit.

Zaterdag hadden we een rustig dagje en hebben we geshopt en zijn we naar het National Museum in Cardiff gegaan. Hier hebben we een kunsttentoonstelling (met oa een Rembrandje) en een biologie tentoonstelling met opgezette dieren etc. bekeken. Ook leuk en weer gratis. Wel was het een beetje jammer dat het niet normaal hard regende. Ik had een leren jasje én een regenjas aan maar toch is zelfs m’n t-shirt nat geworden … en het is nog niet eens herfst! Ik ben benieuwd wanneer ik genoeg heb van de regen, dat wordt maar even een betere regenjas kopen denk ik.

Zondag ging Bib begin van de middag weg, ’s ochtends was het dus tijd voor een echt slecht Engels ontbijt. Duck ’n waffle: suikerwafel met bacon, ei, jam en maple syrup. ‘Enjoy the explosion of different tastes girls!’. Een van de raarste, calorierijkste, en lekkerste dingen ooit gegeten. Hierna was het helaas alweer tijd om Bib uit te zwaaien, waarom gaat de tijd zo snel als je het leuk hebt?
’s Middags hebben Marleen en ik huismoeder gespeeld en hebben we boodschappen gedaan voor de hele week een stuk of 6 lunches bereid.

Maandag was het dan zover: mijn eerst dag stage! Ahhh spannend! Lekker vroeg de wekker om met Marc eerst maar eens een uur met de trein naar Bridgend te reizen. Vanaf hier zouden we een gratis visitors busje kunnen nemen naar de gevangenis. We hadden een document gekregen waar in stond hoe laat de busjes gaan, hier stond dat het eerste busje om 10.30 zou gaan maar toen we om 10.30 stonden te wachten kwam er geen busje. Wij bellen naar Parc, blijkt het dat in dit document de bezoektijden voor de gevangenis staan. Het eerste bezoek begint dus om 10.30 dus het busje gaat een uur daarvoor (super logisch toch had ik ook kunnen bedenken … not). Gelukkig was John (onze stagebegeleider, lieve oude man met stok) zo lief om ons op te halen. Toen we aankwamen moesten we eerst door een dikke security check: fingerprints, paspoorten, foto’s en noem maar op. Ook moesten we al onze spullen behalve wat kleingeld achter laten in kluisjes. Jullie zullen wel weten dat ik altijd op alles voorbereid ben (je weet maar nooit of je misschien gegijzeld wordt door aliens en dan wil je wel 6 soorten mueslirepen bij je hebben) dus het was een beetje pijnlijk om mijn tas vol eten, pennen, papier, spiegeltjes, handcrème, zakdoeken etc. achter te laten. Gelukkig werd dit alles wel vervangen door een coole badge waar op staat dat ik ‘member of staff’ ben.
Hierna hebben we thee gedronken met John en heeft hij een beetje uitgelegd hoe de stage er ongeveer uit gaat zien. Omdat de gevangenis een nogal andere omgeving is dan een kantoor (of waar dan ook eigenlijk) staan de eerste twee weken in het teken van ‘familiarisation’. We hoeven dus nog niet echt aan de slag maar mogen eerst wennen. Wat wel fijn is want een gevangenis is een aparte wereld.
’s Middags hebben we geluncht in de geweldige kantine die gerund wordt door gevangenen. Ze hebben er keuze uit 3 warme maaltijden die per dag verschillen, een saladebar, pastabar en allerlei ‘cakes’. En wat je ook kiest, het kost 2,50 pond per maal. Ik denk dat ik in de middag hier warm ga eten en dan ‘s avonds thuis een broodje ofzo eet.
Eind van de middag mochten we mee kijken bij de Parc Supporting Families helpdesk. Hier kan familie van de gevangenen naartoe bellen en mailen. Ook gevangenen zelf kunnen hier vragen of problemen aandragen. Erg interessant om te zien wat voor problemen er spelen. Ook doen de meiden achter deze desk de intakegesprekken bij nieuwe gevangenen.
Hierna gingen we weer terug met het busje naar het station. Alleen deze busjes zelf zijn trouwens al interessant want dit zijn de busjes die ook het bezoek brengen. Het bezoek is zeer gevarieerd (van advocaten tot gezinnen die al je vooroordelen over familie van gevangen bevestigen) dus lekker mensen observeren.

De andere dagen leken wel op de eerste dag en bestonden vooral veel uit meekijken met verschillende medewerkers en morele dillema’s bespreken met John onder het genot van eten en drinken. ‘Welsh people find food really important’, ok, ik ben wel op mijn plek hier. Zo hebben we meegekeken bij de familie bezoeken, met een gevangene gepraat, gezien waar de ‘legal visits’ zijn en security rooms vol controle schermen gezien. Het leukste wat we tot nu toe mochten doen was helpen bij het programma Language and Play. Dit is een programma dat tien weken duurt waarin de prisoners leren hoe ze met hun kinderen moeten spelen. Dus geen kale muren en glas tussen beiden maar gewoon vingerverf en liedjes zingen zoals alle ouders dat met hun kinderen doen. Het is heel grappig om te zien dat de vaders een beetje ongemakkelijk zijn omdat ze simpelweg niet weten hoe ze met kinderen moeten spelen en ik ben super benieuwd naar hoe het ze over 10 weken afgaat.

Over het algemeen is mijn indruk van de gevangenis na een week erg goed. Parc is erg progressief als gevangenis en ik vind het geweldig om het verschil te zien met Nederlandse gevangenissen. Alle staff members zijn betrokken op een professionele manier en proberen eenheid te creëren in plaats van afstand. De focus ligt op resocialiseren en niet op straffen en het is geweldig om te zien hoeveel je hiermee bereikt.
Wel moet ik erg wennen aan de omgeving en het soort werk omdat het gewoon nergens mee te vergelijken is. Je mag dus geen spullen mee (zonder horloge dus geen tijd bij je want je mag je telefoon niet mee) en kan ook niet in je eentje ergens heen (niet eens naar de wc) omdat overal 300 deuren tussen zitten waar wij de sleutels niet van hebben. Ook blijft het gek dat je gefouilleerd wordt, besnuffeld door honden en je vingerafdruk moet geven voordat je op je werkplek bent. Verder dragen alle medewerkers een uniform dus heb ik totale kleding crisis en draag ik maar geen jurkjes, rokjes en sierraden.
Voor de medewerkers heb ik niet normaal veel respect. Ze nemen het niet persoonlijk als er weer eens naar de geschreeuwd wordt, doen uren paperwork als er iets naar binnen gesmokkeld wordt, lopen soms serieus gevaar, maken ranzige dingen mee (gevangenen die al hun ontlasting bewaren om over hen heen te gooien), werken vaak spontaan tot midden in de nacht door als er een incident is, veroordelen niemand en weten precies hoe ze een persoonlijke maar professionele relatie met de gevangenen moeten onderhouden. Of ik dat allemaal zou kunnen doen weet ik echt niet (gelukkig moet ik gewoon onderzoek doen haha).

Wat ik deze week ’s avonds heb gedaan is vooral veel slapen. Dinsdag ben ik nog wel naar streetdance les geweest. Ik wou weer beginnen met dansen en mocht ook wel eens sporten met alle shit die ze hier eten en had gelukkig een dansschool gevonden die maar vijf minuten lopen van huis is. Het was een super leuke les met een enthousiaste lerares die een goede choreo neerzette. Ook is het leuk om meer mensen te leren kennen hier. Volgende week weer!

Woensdag ben ik na stage met Marc nog even naar een grote designer outlet vlakbij Parc geweest met Marc om sportschoenen te halen voor dansen en hardlopen.

Donderdag ben ik met Marc en Marleen naar de geweldige burgertent Five Guys geweest om te calorieën er weer aan te eten.

Vandaag (vrijdag) had ik een regeldagje en heb ik weer wat peper in de reet gestopt in de reten van de mensen bij de property agency en 1,5 uur aan de lijn gehangen om een gas and electricity account te creëren. Het is echt niet te geloven hoe inefficiënt mensen hier zijn. In Australië was dit ook zo maar dat land staat er om bekend dat ze ‘laid back’ zijn maar nu begin ik toch echt te denken dat Nederland het enige land is waar mensen oprecht werken. Had ik al gezegd dat veel mensen hier gewoon van 10 tot 4 werken en dat heel normaal is? En een lunchpauze van een uur en daarna meteen thee drinken ook? En af en toe even een half uur kletsen over je kinderen ofzo… geen wonder dat er in Nederland zoveel burn outs zijn.

Nou lieve mensen, sorry voor het enorme blog! Als je halverwege bent afgehaakt mag je daar eerlijk voor uitkomen hoor. En als je meer van de luisterboeken bent dan van het lezen mag je ook altijd bellen om te vragen hoe ik het hier heb.

Genieten jullie nog even voor twee van het tropische weer daar? Want daar ben ik wel jaloers op!

Snel meer,

Liefs van Sofie

Rest van week 1

Lieve iedereen,

Het is alweer een week geleden dat ik weg ging, de tijd gaat nu al snel! De eerste week stond in het teken van schoonmaken, Poundland en fish & chips:

Volgens mij was ik gebleven bij vrijdag (26 augustus). We hebben gekozen om de mooie kamers te nemen, ondanks dat we dan niet met z'n vieren in een huis konden. Dus 's ochtends even naar de agency om een contractje te teken. Nee grapje, was het maar zo makkelijk. Om in de kamers te kunnen moesten we een dik bedrag betalen: borg, agency fees en vier maanden huur. Als we dit geld van onze NL rekening naar de EN rekening van de agency zouden sturen, zou het waarschijnlijk dinsdag pas aankomen en we hadden geen zin om tot die tijd nog in een hostel te moeten zitten. Er moest een snellere manier zijn. Na alle behulpzame moeders, creditcards en pinpassen te hebben ingeschakeld was de enige manier om vrijdag twee kamers te betalen en zaterdag de andere twee.
Eva en Marc kenden elkaar al langer en Marleen en ik ook, het sprak voor zich wie bij wie kwam te wonen. Marleen en ik besloten dat wij nog wel een nachtje in het hostel wouden slapen. We wensten Marc en Eva veel succes met het verslepen van hun koffers en hadden zelf lekker de rest van de dag 'vrij'. Het was heerlijk weer dus we zijn naar de stad gelopen en langs Cardiff Castle (ziet er super mooi uit). Hierna hebben we een ijsje gehaald en hebben in het mooie Bute park in de zon gelegen. Na dat ijsje zaten we natuurlijk nog niet vol dus 's avonds hebben we sushi gegeten in het hostel. Eigenlijk vind ik het wel fijn om met alleen Marleen te wonen want met haar zit ik perfect op één lijn. Dat heb ik met Eva wat minder.

Zaterdag was dan eindelijk de dag dat we in onze kamers mochten. Eerst naar de agency om pounds te dokken (doei spaarrekening) en daarna naar ... huis! Ik ben super blij met deze kamers want we hebben de twee kamers op de bovenste verdieping en delen samen een badkamer. De locatie van ons huis is perfect: op loopafstand van het treinstation, de stad, Bute park en de supermarkt. Marleen houdt (bijna) even veel van eten als ik dus onze eerste inkopen werden gedaan bij de Lidl, die super groot is. Na de lunch zijn we naar de stad te gaan om bij Poundland en andere goedkope winkels de rest van onze inboedel te kopen (weer doei spaarrekening). Ik had even niet zo goed bedacht dat er echt nog NIETS in het huis zat, dus we moestel nogal wat kopen. Denk aan: dekens, pannen, bestek, schoonmaakmiddel en handdoeken. En natuurlijk een cactuslamp, niet overbodig. Omdat onze inkopen minstens 3x ons eigen lichaamsgewicht wogen, zijn we met Dragon (de Uber van Wales) naar huis gegaan. Hierna zijn we met Marc en Eva naar de liefste man ooit gegaan die zijn vrije tijd opofferde om spullen van internationale studenten die weer weg gaan, door te geven aan nieuwe internationale studenten. Hier hebben we dus de rest van onze benodigdheden kunnen krijgen.
's Avonds hebben Marleen en ik onszelf beloont (want shoppen is ook een sport) door bij de pub op de hoek te gaan eten. Ik ben bang dat dit ons vaste plekje wordt, want het is niet normaal gezellig, niet normaal goedkoop en het eten is niet normaal lekker.

Zondag waren we helaas nog steeds niet klaar met al het geregel. We moesten namelijk zelf nog ons gas, water, licht en wifi regelen. Ook moesten we nog een paar keer langs de luie mensen van de agency omdat er nog wat dingen misten zoals warm water en mijn bed, op zich wel fijn om te hebben. Eind van de middag hebben we de keuken schoongemaakt en gedaan waar ik suuper veel zin in had: onze kamers gezellig inrichten. Het ziet er super leuk uit en ik voel me helemaal thuis hier op Woodville road! (voor fanmail moet je mijn hele adres maar even over de app vragen). 's Avonds hebben we met z'n vieren bij Marc en Eva gegeten, een drankje gedaan en slechte muziek uit onze jeugd geluisterd (it's Britney bitch).

Maandag was het Bank Holiday. Een feestdag waar ik niet veel van snap maar blijkbaar is alles dan dicht (misschien de eerste keer dat Jezus naar de bank ging? ;) ). Een goed excuus om onzelf een dag vrij te geven van al het geregel. Marleen en ik zijn een heel stuk door Bute park gelopen. Dit is een prachtig en enorm park met fitness trails, grasvelden, stukken bos en restaurantjes. Op een gegeven moment kwamen we bij een soort waterval uit waar je met een hangbrug overheen kan en zijn we langs de rivier naar het begin van het park gelopen. Hier hebben we de (toeristische) boot naar Cardiff Bay genomen. Cardiff Bay voelde net als een hele andere stad. Een kermis met reuzenrad, prachtig gebouw ontworpen door de ontwerper van Centre Pompidou, live muziek, gratis musea over Terra Nova (polar expedition ship die vertrok vanuit deze baai), een mooi kerkje waar Roald Dahl is gedoopt, restaurants en uitzicht over zee. Hier hebben we ons de rest van de dag goed vermaakt.

Gister was het weer tijd voor een regeldag. Eerst even langs de agency om nog wat peper in de reet te stoppen van de man die alles regelt, lees: hoort te regelen. Hierna zelf nog wat dingen regeld voor wifi, gas en een studentensport-iets waar we eigenlijk willen sporten. 's Avonds hebben Marleen en ik voor het eerst een maaltijd in onze keuken gemaakt > mijlpaaltje. Ook werkte wifi eindelijk dus heb ik mama 's avonds uitgebreid gebeld/geskyped.

Vandaag heb ik dan eindelijk niets gedaan. Een beetje voor stage voorbereid, wat wasjes gedraaid, series gekeken en nu (5 pm, nog steeds in pyama) dit blogje aan het typen.

Wat me verder opvalt hier is dat je natuurlijk best veel Welsh om je heen hoort. Dan ben je vol concentratie aan het luisteren naar aankondigingen over storingen bij de trein, denkt vervolgens 'deze vrouw brabbelt wel zeg' en komt er dan achter dat het geen Engels maar Welsh is. Ook zijn mensen wel een beetje lui hier als ze aan het werk zijn. Iedereen neemt lekker zijn tijd en eet tussendoor even een koekje of twee.

Zo, meteen een enorm blog. Als je er al zat van bent kan je je altijd afmelden en als je juist op de hoogte gehouden wilt worden kan je je e-mail hier ergens invoeren.

Morgen komt Bibi langs als eerste gast: can't wait!! En maandag heb ik mijn eerste stagedag in de gevangenis. Dus na het weekend horen jullie meer.

Liefs uit Cardiff

Vlucht en dag 1

Lieve iedereen,

Jaaa daar is ie weer: mijn reisblog! Dit keer geen au pair in een warm land of avontuurlijke backpacker maar stage in een gevangenis in Wales.

Na (bijna) iedereen nog even gezien te hebben vorige week, begon dit avontuur gister. Mama bracht me naar het vliegveld. Totaal onnodig met drie andere auto's die van Groningen naar Schiphol reden, maar wel heel lief. Op Schiphol ontmoette ik mijn medereizigers: Marc, Eva en Marleen. Ik kende hun allemaal al goed omdat we samen de specialisatie Recht & Multiproblem hebben gedaan. Na een niet echt emotioneel afscheid en even wachten bij de gate vertrok onze vlucht naar Bristol. In Bristol namen we de bus naar Cardiff. Hierna begon de uitdaging om ons hostel te vinden, met koffers van 20 kilo trap op, trap af, trein in, trein uit en nog een stuk lopen. Heerlijk om onze spullen te kunnen droppen en even te chillen. Hierna begon het echte Engelse leven: eten in een super gezellige pub! Mijn eerste indruk van de stad is goed. Het is niet heel groot maar genoeg te doen en het lijkt gezellig.

Vanochtend begon onze groote zoektocht naar een huis. Dit hadden we nog niet vanuit huis geregeld omdat er een best grote aanbetaling gedaan moet worden om het huis vast te houden en het niet chill is om zoveel geld te sturen naar iemand die je niet kent. Hier kwamen we er snel achter dat het bijna onmogelijk is om een property voor slechts 5 maanden te huren, bijna alles begint bij 10 maand omdat ... regels enzo?. Gelukkig konden twee Landlords ons wel wat huizen laten zien die voor 5 maanden gehuurd konden worden. De eerste zag er een beetje crappy uit, de tweede leek goed maar dit waren twee huizen waar nog twee kamer vrij waren, we konden hier dus niet met z'n vieren in. Deze twee huizen zitten wel bij elkaar in de straat en zitten op een perfecte locatie dus we gaan denk ik hier voor. Zelf vind ik dit misschien juist wel leuker omdat we dan ook bij studenten komen te wonen die we nog niet kennen en waarschijnlijk niet Nederlands zijn.

Waarschijnlijk gaan we morgen het contract teken! Hopelijk kunnen we er snel in want ik heb echt zin om mijn koffer uit te pakken en hier te settelen. Volgende week komt bibi al langs en 5 september begint mijn stage dus snel meer!

Liefs uit Cardiff