Lieve iedereen,

Het duurde even maar hij is er weer: een nieuw blog! Heel erg bedankt voor jullie lieve reacties tot nu toe, goed om te horen dat jullie het zo leuk vinden om te lezen!

De week van 19 september was mijn derde stageweek. Deze week had ik eigenlijk met mijn project moeten beginnen maar dit liep natuurlijk weer anders in dit luie land. Om met mijn project te beginnen moet ik met de vrouw afspreken die op het moment met het project bezig is. Nadat ze eindelijk reageerde op mijn mail hebben we twee keer een afspraak gemaakt maar die heeft ze beide keren vlak van tevoren afgezegd. Ik weet nog steeds niet of ze onbetrouwbaar of gewoon niet Nederlands is ... Ook andere dingen duren lang, puur omdat het een gevangenis is. Ik heb bijvoorbeeld nog geen account op de computer omdat hiervoor eerst een uitgebreide check door security nodig is. Ik weet in ieder geval wel dat mijn leerdoel 'flexibel zijn in mijn planning' nu al gehaald is, puur omdat ik geen keuze heb.
Onze begeleider is een van de managers dus die heeft ook lang niet altijd tijd voor Marc en mij. Gelukkig kunnen we vaak meelopen met de meiden van de Parc Supporting Families desk. Deze week hebben we dus wel weer leuke dingen gezien zoals een 'baby's first visit'. Dit is de eerste ontmoeting van vader en kind als vader in Parc zat toen het kindje geboren werd, zeker indrukwekkend.
Ook zijn we een paar keer mee gaan sporten. Tijdens lunchtijd is de gym van de gevangenen leeg zodat de medewerkers hier gratis kunnen sporten. Dit is ideaal want het is misschien nog wel beter dan een sportschool. En wat moet je anders als je elke dag van 12 tot 14 pauze hebt (not even kidding!).

Vrijdag hebben we ook gewerkt omdat het Charity day was. Op deze dag kregen we informatie over een goed doel die kinderen van gevangenen in Kenia helpt. Na de presentatie mochten die geselecteerde families, ook de vaders, 'vrij rondlopen' om te knutselen, spelletjes te spelen en mooie dingetjes uit Kenia te kopen voor het goede doel. Het was echt mooi om te zien hoe vrolijk de kinderen waren en dat ze samen met hun vader konden spelen.
Wat me hier echt opvalt bij dit soort events is dat er altijd veel (ongezond) eten is, ook als het niet rond etenstijd plaatsvindt. The Welsh vinden eten een belangrijke manier om tijd met elkaar door te brengen en te 'bonden', doet me een beetje denken aan de Indonesische cultuur.
's Avonds hebben we met het huis gegeten want jaaa het huis zit eindelijk vol met gezellige mensen! Twee uit Frankrijk, twee uit Maleisië, een uit de UK, een uit India en Marleen en ik. Iedereen studeert in Cardiff of er dichtbij. Echt fijn dat we niet meer met z'n tweëen in een groot, stil huis zitten maar dat je tijdens het koken altijd een praatje kan maken.

Zaterdag waren Marleen een beetje moe (oke dan: lui) en hebben we ontbijt gehaald bij een hippie restaurantje in onze straat. French toast met bacon en maple syrup yummm. 's Middags zijn we naar Bridged Jones Baby geweest. Hebben jullie heb al gezien? Ondanks dat Bridget een beetje verrimpeld is, blijft het een geweldige film. Helemaal als je jezelf tijdens de film vol vreet met Reeses peanutbuttercups en caramel shortcake pieces. En het is ideaal dat naar de film gaan hier maar 4 pond (4.60 euro ong) kost.

Zondag heb ik uitgeslapen en ben ik nog even naar de stad geweest.

Ook deze week kon in nog niet beginnen met het project (luie mensen zijn frustrerend!) maar heb ik wel weer andere interessante dingen kunnen doen in de gevangenis. Het leukste was de uitreiking van de Duke of Edinburgh's Award. Dit is een programma waar 'jonge mensen' aan mee kunnen doen om praktijkervaring op te doen en te werken aan hun persoonlijke ontwikkeling. Denk bijvoorbeeld aan vrijwilligerswerk of leren hoe je op expeditie moet gaan. Ik had er nog nooit van gehoord maar dit is blijkbaar een wereldwijd programma dat heel bekend is en goed op je CV staat als je het hebt gehaald. Parc biedt dit programma aan aan gedetineerden en hun kinderen. Ik wist dat er een 'belangrijk persoon' zou komen voor de uitreiking maar had geen idee wie. Hij werd voorgesteld als His Majesty maar ging er vanuit dat ze in de UK wel zo dramatisch waren dat ze alle rijke mensen Royal noemen. Na de uitreiking mocht het bezoek in kleine groepjes met de belangrijke man praten. Onze begeleider zorgde ervoor dat hij bij ons kwam en wij konden vertellen dat we uit Nederland kwamen en wat we hier deden. Hierna hebben we toch maar even aan onze begeleider gevraagd wie deze man nou was ... bleek het dus gewoon Prince Edward! De jongste prins van de British Royal Family! Geboren uit Queen Elizabeth! Oops... kom ik even aan met mn informele praat en mn allstars ...

Ook 's avonds doordeweeks heb ik nog wat leuke dingen gedaan zoals een (hele onprofessionele) dansles bij de student union gevolgd, het meisje dat voor mij bij Parc stage liep geskyped en 2 uur met huisgenoten in de rij gestaan voor een gratis burger die we niet kregen om vervolgens zelf naar de Burger King te gaan ... leuk die activiteiten voor internationale studenten hier.

Vrijdag kreeg ik een pakje van mama met Nederlandse lekkere dingetjes zoals Winterglow thee en pepernoten! Yum. Verder heb ik die dag gewerkt aan een schoolopdracht. 's Avonds heb ik beerpong gespeeld met het huis tot ... Carolien kwam!

Ik heb ontzettend veel geluk dat Carolien mijn vriendinnetje is want ze is nogal een cultuurbarbaar. Dus in plaats van kastelen en bergen stond het weekend in het teken van eten en feesten!

Zaterdag hebben we met Marleen gebruncht bij een restaurantje in de buurt (English breakfast is ook cultuur toch). Eind van de middag hebben we hapjes gemaakt en zijn we met Marc naar een huisfeest van een van onze collega's geweest. Hier waren bijna alle meiden van de PSF desk. Deze chicks zijn super leuk maar echt gestoord. Ze zijn 40 maar zien er uit of ze 20 zijn en zijn niet vies van een make-upje of een drankje. Nog een raar detail: ze kennen hier geen caprese stokjes?! 'What is that? Mozarella?' Hierna zijn we door gegaan naar de stad. Hier zijn we voor de verandering naar een gay bar geweest. Ik vond het misschien nog wel leuker dan een gewone club: niemand kijkt je arrogant aan, iedereen is gewoon lekker zichzelf en je kan heerlijk mensen kijken omdat iedereen zo uitgedost is.

Zondag hebben Car en ik spontaan een oorpiercing laten zetten, want ja wat doen je anders op een zondag?

Op het moment ben ik helaas ziekjes (ik beloof je dat t niets met dit weekend te maken heeft!). Gister ben ik wel naar stage geweest en heb wat leuke dingen kunnen plannen zodat ik meer te doen heb tot die onbetrouwbare/Engelse vrouw reageert. Daarover dus snel meer. En eind volgende week komt mama al! Ahh cant wait!

Liefs uit Cardiff